Page 33 - มฤดกกรุงเก่า | The Old Capital’s Heritage
P. 33

ื
                                                                                                        ั
               ผนังแปด้านซ้ายพระประธาน เขียนภาพพุทธประวัติต่อเนื่องไปจนจบเร่อง บานหน้าต่างเขียนเป็นภาพเทวดายืนแท่นมีท้งแบบ
               ถือพระขรรค์และประนมมือ อันเป็นขนบนิยมที่สืบต่อกันมาตั้งแต่สมัยอยุธยา

                                                                    (ภาพตัดเฉพาะเหตุการณ์จากภาพหน้า ๓๐) ในขณะท  ี ่
                                                                    พระเจ้าสุทโธทนะทรงประกอบพระราชพิธี  “จรด
                                                                    พระนังคัลแรกนาขวัญ” เจ้าชายสิทธัตถะ พระชนมายุ
                                                                                                 ั
                                                                    ๗ พรรษา ทรงปลีกวิเวกมาประทับน่งขัดสมาธิอยู่ท  ี ่
                                                                                               �
                                                                    ใต้ร่มชมพูพฤกษ์ (ต้นหว้า) เพียงลาพัง ด้วยพระทัย
                                                                                                    �
                                                                    อันบริสุทธิตามอย่างวิสัยของผู้ที่จะสาเร็จเป็น
                                                                             ์
                                                                    พระพุทธเจ้าในภายภาคหน้า ความวิเวกจึงก่อให้เกิด
                                                                               ี
                                                                    สมาธิข้นแรกท่เรียกว่า “ปฐมญาณ” แก่เจ้าชายสิทธัตถะ
                                                                         ั
                                                                                     �
                                                                                               ึ
                                                                    และเกิดปาฏิหาริย์ท่สาคัญครั้งหน่งในพุทธประวัติ
                                                                                    ี
                                                                    ก็คือ เงาแห่งต้นหว้าน้นไม่ทอดไปตามแสงอาทิตย์
                                                                                      ั
                                                                    แต่คงอยู่ท่ใต้ต้นหว้าเหมือนเงาท่เกิดจากแดดในยาม
                                                                            ี
                                                                                             ี
                                                                    เที่ยง เป็นร่มเงาให้เจ้าชายสิทธัตถะอยู่เช่นนั้น















                                                                                                         31
   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38