Page 52 - มฤดกกรุงเก่า | The Old Capital’s Heritage
P. 52
(วัดบางนมโค)
อ่านภาพจากขวาไปซ้าย ตามหลักฐานในพระไตรปิฎกบอกว่า เม่อพระพุทธเจ้าตัดสินพระทัยจะออกโปรด
ื
ั
ั
เวไนยสัตว์น้น ทรงนึกถึงดาบสผู้เป็นอาจารย์ท้งสอง คือ อาฬารดาบส กาลามโคตร กับอุททกดาบส รามบุตร
ิ
ั
แต่ท่านท้งสองส้นชีวิตไปก่อนหน้านั้น ๗ วัน จึงต้งพระทัยจะไปเทศน์โปรดปัญจวัคคีย์ ระหว่างทางทรงพบ
ั
ึ
อาชีวก (นักบวชประเภทหน่ง) นามว่า อุปกะ อุปกะเห็นบุคลิกอันสง่างามของพุทธองค์ก็ประทับใจ ใคร่จะรู้
ว่าเป็นใคร จึงทูลถามว่าท่านเป็นใคร ท่านบวชเจาะจงใคร ใครเป็นอาจารย์ของท่าน พระพุทธเจ้าตรัสตอบอุปกะเป็น
ิ
“คาถา” คือบทกวีว่า “เราเอาชนะสรรพส่ง เรารู้สรรพส่ง ไม่ติดอยู่ในส่งท้งปวง ละกิเลสทุกอย่าง หลุดพ้นเพราะ
ิ
ิ
ั
หมดตัณหา เมื่อเราตรัสรู้เองแล้ว ควรจะอ้างใครว่าเป็นอาจารย์เล่า” อุปกะได้ยินดังนั้น ก็กล่าวต่อไปว่า “ถ้าเช่นนั้น
ี
ิ
ี
ี
ท่านก็เป็นอนันตชินะสิ” อนันตชินะของอุปกะน้แปลว่า “ผู้ชนะไม่มีท่ส้นสุด” คงเป็นคาท่รู้กันดีในสมัยนั้น พระพุทธองค์
�
่
็
้
ตรัสวาเปนเชนนั้น อุปกะจึงสั่นศีรษะ กลาววา “หุเวยฺยาวุโส” (ผูมีอายุ ที่ทานพูดนั้นพึงเปนไปได) แลวก็หลีกทางไป
่
่
็
้
้
่
่
จากนั้นภาพต่อเนื่องกันไปก็เป็นภาพ (แสดงการยอมรับ) พระพุทธเจ้าเสด็จไปโปรดปัญจวัคคีย์
ภาพขบวนเกวียนค้าขายของสองพาณิชพี่น้องตปุสสะและภัลลิกะ ถวายข้าวสตุก้อนสตุผงแด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
50
